ισονύκτιος

ἰσονύκτιος, -ον (Α)

1. αυτός που έχει νύχτες ίσες κατά διάρκεια με τις ημέρες, ισόμερος

2. το ουδ. ως ουσ. τὸ ἰσονύκτιον

η ισονυκτία*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ἰσ(ο)-* + -νύκτιος (< νύξ, νυκτός), πρβλ. ακρο-νύκτιος, μεσο-νύκτιος].